Η αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο ήταν η συμμετοχή μου σ’ ένα φόρουμ του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ. με θέμα «Τα blogs και η επιρροή τους στην πολιτική». Μου ζητήθηκε, λοιπόν, να περιγράψω την προσωπική μου εμπειρία από τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές και κατά πόσο η αναφορά του ονόματος μου στα blogs έκανε ευκολότερη ή δυσκολότερη την εκλογή μου.
Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σας την εμπειρία μου και μερικές σκέψεις μου για την μπλογκόσφαιρα.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην προεκλογική περίοδο είδα και άκουσα πολλά μέσα από το διαδίκτυο. Κρίσεις θετικές και αρνητικές. Σχεδόν ποτέ όμως αδιάφορες. Παρακολουθούσα τακτικά και με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα σχόλια στις αναρτήσεις των πολιτών. Ήταν μια μορφή δημόσιου ηλεκτρονικού διαλόγου. Άλλωστε σε αυτήν ακριβώς τη διαδραστικότητα οφείλεται και η μοναδικότητα του blog ως νέου μέσου επικοινωνίας.
Η μπλογκόσφαιρα αποδείχτηκε μια πολύ χρήσιμη εφαρμογή κατά τη διάρκεια του προεκλογικού μου αγώνα, αφού μέσα από αυτή μπορούσα να ενημερωθώ με ταχύτητα για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, να «πιάσω» τον σφυγμό των συμπολιτών μου για το μέλλον της πόλης και ταυτόχρονα να διαπιστώσω τη διαφορετικότητα της σκέψης, σε κοινά θέματα, ανώνυμων πολιτών που εκφράζονται με αμεσότητα και πρωτοτυπία, πολύ συχνά και με μια αυθεντική υπερβολή.
Η συζήτηση περί ορίων και ανωνυμίας των blogs είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Η μπλογκόσφαιρα αποδείχτηκε μια πολύ χρήσιμη εφαρμογή κατά τη διάρκεια του προεκλογικού μου αγώνα, αφού μέσα από αυτή μπορούσα να ενημερωθώ με ταχύτητα για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, να «πιάσω» τον σφυγμό των συμπολιτών μου για το μέλλον της πόλης και ταυτόχρονα να διαπιστώσω τη διαφορετικότητα της σκέψης, σε κοινά θέματα, ανώνυμων πολιτών που εκφράζονται με αμεσότητα και πρωτοτυπία, πολύ συχνά και με μια αυθεντική υπερβολή.
Η συζήτηση περί ορίων και ανωνυμίας των blogs είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Ποιος πρέπει να έχει άραγε την ευθύνη για τα όρια των blogs; Ο νομοθέτης; Ή μήπως ο χρήστης τoυ μέσου; Γιατί να μην παραχωρήσουμε στη λειτουργία των blogs ένα περιβάλλον αυτορρύθμισης που μοιάζει να είναι τόσο παραγωγικό σε επίπεδο είδησης και κριτικής; Γιατί, τελικά να μη θέτει τα όρια η κρίση του κάθε πολίτη, η οποία συχνά υμνείται από τους πολιτικούς για την αξία της?
Υπάρχει και το θέμα της ανωνυμίας των blogs. Για μένα η ανωνυμία των blogers, είναι σημαντικό να διατηρηθεί. Η ελεύθερη διατύπωση και η διακίνηση της ιδέας, της σκέψης και της κριτικής χωρίς το φόβο του ελέγχου και της «ποινικοποίησης» είναι που κάνει τη συμμετοχή της μπλογκόσφαιρας στο δημόσιο διάλογο τόσο μοναδική και ενδιαφέρουσα.
Προς το παρόν τα blogs συμπληρώνουν το πεδίο της πολιτικής επικοινωνίας χωρίς να μπορούν να αντικαταστήσουν πλήρως τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αποκτούν όμως μεγάλη δυναμική. Δείχνουν να κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος. Είναι πολύ ενδεικτικό το γεγονός πως πρόσφατα ο Λευκός Οίκος ενέκρινε την παρουσία του πρώτου πολιτικού blogger στην καθημερινή ενημέρωση των συντακτών! Είναι ίσως μια de facto αναγνώριση της δύναμης του μέσου, του τρόπου με τον οποίο θα ασκείται σε λίγα χρόνια η τέχνη της πολιτικής επικοινωνίας.
Τα blogs, όλο και περισσότερο καθορίζουν την ίδια την ατζέντα της επικαιρότητας. Οι σημαντικές ή και οι «ενοχλητικές» ειδήσεις δεν «πεθαίνουν» πλέον στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων. Μεταφέρονται στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης, στην οποία παίρνουν μέρος ειδικοί, ερασιτέχνες και άσχετοι, το σύνολο των κοινωνικών ομάδων που συντηρεί ή εξαντλεί το θέμα.
Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι τα blogs και οι διάφορες άλλες μορφές κοινωνικής δικτύωσης είναι το μέσο της πολιτικής του μέλλοντος. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί το ρυθμό δημιουργίας τους. Ένα blog ανά δευτερόλεπτο! Κι αυτό όχι γιατί είναι φθηνότερα και γρηγορότερα. Αλλά γιατί επιτρέπουν στους πολίτες να συμμετέχουν στη διαδικασία της πολιτικής. Μια υπόσχεση που το παραδοσιακό σύστημα επικοινωνίας (τηλεόραση και εφημερίδες) απέκλειε, και το παραδοσιακό σύστημα της πολιτικής είχε με συνέπεια αθετήσει. Είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα αλλά απαιτεί ενεργούς πολίτες. Χωρίς αυτούς παύει να είναι το καλύτερο. Ίσως τα blogs τους δημιουργήσουν μαζί με μερικούς κανόνες δεοντολογίας.
Τίποτε ίσως δε θα μπορούσε να αποτυπώσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το μέλλον των blogs από τα λόγια ενός ανώνυμου blogger: «Εμείς οι bloggers δεν πρόκειται να είμαστε ενάντια στο κατεστημένο. Πρόκειται να γίνουμε οι ίδιοι το κατεστημένο!».
Και αυτό αποτελεί από μόνο του μια ανατριχιαστική σκέψη για την επιβίωση της σημερινής πολιτικής.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Adore", τεύχος Ιουνίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου